Czy kiedykolwiek zastanawiałeś się skąd w nas bierze się uczucie szczęścia, zadowolenia, optymizmu czy spełnienia? W jakich sytuacjach czujemy się bezpiecznie i spokojnie? I czy są jakiekolwiek sposoby na to, żeby być ciągle szczęśliwym?
A i owszem są! Mogłoby się wydawać, że osiągamy spełnienie w momencie gdy zaczynamy „coś” posiadać, gromadzić dobra materialne czy zyskując poparcie i uznanie u ludzi. Jednak taki sposób życia sprawi, że w pewnym momencie przestanie nas to wszystko cieszyć czy zaskakiwać, bo stanie się codziennością. Zatem co robić? Odpowiedź jest prosta! Ćwiczyć! 🙂 Naukowcy w licznych badaniach udowodnili, że optymalna aktywność fizyczna, w istotnym stopniu przyczynia się do poprawy stanu układu nerwowego, mając tym samym wpływ na prawidłowe funkcjonowanie całego organizmu i nasze stany emocjonalne.
Według licznych doniesień, aktywność fizyczna przyczynia się do obniżenia poziomu lęku, depresji oraz gniewu. Osoby systematycznie ćwiczące, dzięki odpowiedniemu odżywieniu i dotlenieniu tkanek, przyczyniających się do szybszego przewodzenia impulsów nerwowych i odbierania bodźców z otoczenia zewnętrznego, rzadziej zapadają na choroby ośrodkowego układu nerwowego tj. Alzheimer czy Parkinson. Również u osób ćwiczących obserwuje się wzrost umiejętności poznawczych, a nawet opóźnia się czas wystąpienia procesów inwolucyjnych komórek nerwowych, prowadzących do demencji. Ponad to ćwiczenia koordynacyjne wpływają na doskonalenie komunikacji między obiema półkulami mózgu, usprawniających tym samym pracę całego organizmu.
Na poniższym rysunku doskonale widać, jak zmieniła się aktywność mózgu u badanych studentów. Po lewej stronie mamy obraz mózgu u osób, które przez 20 minut siedziały, a po prawej stronie, osoby, które przez 20 minut spacerowały. Różnicę w aktywności pracy mózgu widać od razu. Warto ćwiczyć? Warto!
Rys. Zobrazowanie różnic aktywności mózgu w grupie badanych studentów
Dodatkowo podczas wysiłku fizycznego, w mózgu zostaje zwiększone wydzielane neurotransmiterów m.in. endorfin (tzw. hormonów szczęścia), które odpowiedzialne są za poprawę nastroju, wzrost zadowolenia oraz zmniejszenie stopnia odczuwania bólu. Dzięki temu dochodzi do zminimalizowania negatywnych emocji powodowanych przez liczne sytuacje stresowe i obciążenia psychiczne, których doświadczamy się każdego dnia.
Ruch także korzystnie oddziałuje na jakość snu i zasypiania. Może łagodzić nawet stany depresyjne i w znacznym stopniu przyczynia się do poprawy samooceny jakości życia. Kiedy aktywność fizyczna podejmowana jest w większej grupie osób, może obniżyć się poziom lęku społecznego, wzrasta poczucie pewności siebie i jest możliwa poprawa kontaktów interpersonalnych.
Podsumowując, aktywność fizyczna potrafi zdziałać w naszym ciele cuda! Może uchronić nas przed chorobami demencyjnymi, wpływać na nasz codzienny nastrój, ograniczyć stany lękowe i depresyjne, a przede wszystkim pozwala nam spojrzeć na siebie i życie z pozytywną energią! Kiedy przychodzi taki dzień, taka chwila, że „totalnie nic mi się nie chce”, „nie mam siły”, „chcę tylko spać”, właśnie to jest moment, kiedy Twój mózg najbardziej potrzebuje ruchu, sportu, aktywności fizycznej. Podejmij wtedy walkę sam ze sobą, pójdź na spacer, jogging, basen, a zobaczysz, że ten stan minie! Troszcz się o siebie i o swoje ciało, aby mogło Ci służyć w zdrowiu przez długie lata! 🙂
Bibliografia:
- Eytan T.: Now Reading: Walking not only rearranges your neurochemistry (I knew it), it grows your brain., dok. elektr., http://www.tedeytan.com/2012/06/08/10873
- Guszkowska M.: Wpływ regularnych ćwiczeń aerobiku na stany emocjonalne kobiet., Medycyna Sportowa, 2006, tom 3(6), vol. 22, str. 163-168.
- Jaskólski A., Jaskólska A.: Podstawy fizjologii wysiłku fizycznego z zarysem fizjologii człowieka., Wydawnictwo AWF Wrocław, Wrocław 2006.
- Brich K., MacLaren D., George K.: Fizjologia sportu. Krótkie wykłady., Wydawnictwo Naukowe PWN S.A., Warszawa 2008.
- Turosz M.A., Pacholczak J.: Znaczenie aktywności ruchowej w kształtowaniu wysokiej samooceny i postawy prozdrowotnej kobiet., Medycyna Sportowa, 2001, vol. 17, nr 10, 391-395.